- σαμάρι
- το-ιού1. ειδικό επίστρωμα που τοποθετείται στη ράχη των ζώων προκειμένου να τα φορτώσουν, σάγμα.2. μέρος τοίχου.
Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого). 2014.
σαμάρι
Look at other dictionaries:
σαμάρι — Ημιορεινός οικισμός (117 κάτ., υψόμ. 290 μ.), στην επαρχία Έδεσσας του νομού Πέλλης. Υπάγεται διοικητικά στην κοινότητα Σωτήρας. * * * το, Ν 1. εξάρτημα που τοποθετείται στη ράχη τών υποζυγίων και χρησιμεύει ως κάθισμα τού αναβάτη ή για στερέωση… … Dictionary of Greek
ξεσαμαρώνω — 1. βγάζω το σαμάρι από το υποζύγιο 2. μέσ. ξεσαμαρώνομαι α) (για υποζύγιο) μού πέφτει το σαμάρι, μένω χωρίς σαμάρι β) (για πρόσ.) χάνω κάθε ηθικό φραγμό, εκτραχηλίζομαι. [ΕΤΥΜΟΛ. < ξ(ε) * + σαμαρώνω] … Dictionary of Greek
αλογοσάμαρο — το σαμάρι, επίσαγμα αλόγου. [ΕΤΥΜΟΛ. < άλογο + σαμάρι] … Dictionary of Greek
ασαγής — ἀσαγής, ές (Μ) αυτός που δεν έχει φορέσει ή δεν έχει συνηθίσει να φορά σαμάρι. [ΕΤΥΜΟΛ. < α στερ. + σαγή (< σάττω) «σαμάρι»] … Dictionary of Greek
αστράβη — η (AM ἀστράβη) αρχ. μσν. 1. το σαμάρι του μουλαριού 2. ο σκελετός του σαμαριού 3. το μουλάρι νεοελλ. εσωτερική ενίσχυση του σκελετού του σκάφους. αρχ. είδος χειρουργικού εργαλείου. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Τεχνικός όρος, πιθ. ξένης προέλευσης. Η … Dictionary of Greek
μοναστραβής — μοναστραβής, ές (Α) αυτός που έχει ένα σαμάρι. [ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο) * + ἀστράβη «σαμάρι»] … Dictionary of Greek
σαμαροσκούτι — και σαμαρόσκουτο, το, ή σαμαροσκουτιά, η, Ν 1. χοντρό μάλλινο ή λινό ύφασμα ή δέρμα, ιδίως κατσίκας, το οποίο τοποθετείται στη ράχη τών ζώων κάτω από το σαμάρι 2. είδος χοντρού υφάσματος με το οποίο κατασκευάζονται ειδικά πανωφόρια και ιδίως οι… … Dictionary of Greek
σαμαρώνω — Ν [σαμάρι] 1. τοποθετώ σαμάρι στη ράχη υποζυγίου 2. μτφ. αναγκάζω ατίθασο άτομο να συμμορφωθεί … Dictionary of Greek
υπόσαγμα — το, Ν χοντρό μάλλινο ύφασμα, το οποίο τοποθετείται στην ράχη ζώου, κάτω από το σαμάρι. [ΕΤΥΜΟΛ. < υπ(ο) * + σάγμα «σαμάρι». Η λ. μαρτυρείται από το 1863 στον Π. Θ. Κολοκοτρώνη] … Dictionary of Greek
χτυπώ — άω / κτυπῶ, έω, ΝΜΑ, και κτυπώ Ν 1. (αμτβ.) παταγώ, κάνω δυνατό θόρυβο, παράγω δυνατό ήχο, κροτώ (α. «όλη νύχτα χτυπούσε το παράθυρο απ τον αέρα» β. «δρῡς... μεγάλα κτυπέουσαι πῑπτον, Ομ. Ιλ.) 2. (μτβ.) κάνω κάτι να ηχήσει (α. «χτυπώ την καμπάνα» … Dictionary of Greek
